۱۳۹۳ مرداد ۲۲, چهارشنبه

صد هزار برابر دعای مستجاب | عمومي

عرفات، سرزمین دعا

نقش نیایش در وصول به رحمت بیكران الهی، با بیان امام صادق(علیه‌السلام) كه فرمود: «الدُّعاءُ كَهْفُ الإجابَةِ كَما أنّ السَّحابَ كَهْفُ الْمَطَرِ»(1) به خوبی روشن است. طبق این بیان نورانی همان‏طور كه ابر، قرارگاه باران است، دعا نیز قرارگاه اجابت است. به بیان دیگر، اجابت در درون دعاست، همان‏طور كه باران در نهاد ابر تعبیه شده است.
همه حالات زندگی برای نیایش مناسب است لیكن دوران پربار حج و حضور در مواقف آن، شكوه بیشتری برای دعا و تأثیر فراوان‏تری برای نیایش دارد و چون دعا از ضمیر صاف، مورد قبول است و احرام و آهنگ كعبه آزاد و پاك، در تصفیه ضمیر تأثیری به سزا دارد، نیایش در حج و دعا در مواقف آن بهترین اثرها را به همراه خواهد داشت. از این‏رو برای هر برنامه از مناسك حج، دستور ویژه‏ای در مورد نیایش داده شده است و عمده آن دعای عرفه در صحرای عرفات است.
روز عرفه روز دعا و نیایش است و اگرچه روزه آن روز مستحب است لیكن اگر روزه‏ گرفتن موجب ضعف شود، آنگونه كه انسان نتواند دعاهای این روز را بخواند، خواندن دعا بر روزه ‏گرفتن مقدم است.(2)
روایات فراوانی درباره اعمال روز عرفه و هنگام وقوف در عرفات، به ‏ویژه كیفیت دعا در آن موقف نقل شده كه بخشی از آنها در خصوص دعاهای آن روز، و بخشی نیز در اهتمام و ترغیب به دعا كردن به دیگران است، به ‏گونه‏ای كه برخی شاگردان اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم‌السلام) همه همّ خود را در آن سرزمین كه دعاها در آن مستجاب است، صرف دعا برای غیر می‏كردند.
علی‏بن ابراهیم در این باره از پدرش نقل كرده كه گفت: عبدالله ‏بن جندب را در عرفات دیدم كه زمانی طولانی دست به سوی آسمان بلند كرده، سیلاب اشك از گونه‏هایش بر زمین سرازیر بود، به ‏گونه‏ای كه من شخص دیگری را این‏ چنین در حال مناجات ندیدم. هنگامی كه مردم از عرفات عازم مشعر بودند به او گفتم: كسی را بهتر از تو در حال نیایش ندیدم. عبدالله گفت: به خدا سوگند در آن حال فقط برادرانم را دعا می‏كردم؛ زیرا از امام كاظم(علیه‌السلام) شنیدم كه فرمود: كسی كه به دور از چشم برادر(ایمانی‏اش) در حق وی دعا كند از جانب عرش ندا داده می‏شود كه صدهزار برابر آنچه برای او خواستی نصیب تو خواهد شد؛ «مَنْ دَعا لأخیهِ بِظَهْرِ الْغَیْبِ نُودِیَ مِنَ الْعَرْشِ: وَ لَكَ مِأةُ ألْفِ ضِعْفٍ مِثْلهِ.» پس شایسته نبود كه من صد هزار برابر دعای مستجاب را به‏ خاطر یك دعا كه برآورده‏شدنش معلوم نیست واگذارم.(3)

پی‎نوشت‎ها:
1- كافی، ج2، ص471.
2- بحارالانوار، ج94، ص124 ـ 123.
3- كافی، ج2، ص508 و ج4، ص465.
برگرفته از کتاب صهبای حج، جوادی آملی
گروه دین و اندیشه تبیان، هدهدی

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر